आनंदच वेगळा

साठी बुध्दी माझी
झाली की हो नाठी
कविता लिहिण्यासाठी
गावली कोरी पाटी

गैरवर्तन करतोय
सरळ सोप्या शब्दांशी
शब्दातून खेळतोय

भोगलेल्या अब्दांशी

निवडुंगाचं रान
आठवतय मला
त्यात सुध्दा रमण्याची
अवगत होती कला

आता बागेत गुलाबाचा
काटा पण रुततोय
थोड्याशा दु:खानं
जीव आत कुढतोय

काळ पडला मागे
जीवनमान सुधारले
वेदनांचे भाव कसे
एकदम वधारले

श्रीमंतीच्या हव्यासानं
भावविश्व अंधारलय
भोगवट्याचं भूत
जास्तच उंडारलय

कष्टानं खडबडलेला
हात आवडे तिचा
काम सोडून नटतेय आता
यातच येतीय मजा

पिठलं भाकर जेवण
झालय आता वजा
स्टेटससाठी मागवतोय
न आवडणारा पिझा

आनंदाच्या नगरीत
रहातोय बनून बगळा
सुखी माणसाचा सदरा
होतोय मला डगळा

आयला ह्या सुखामुळे
माणूस होतोय पांगळा
गरिबीत जगण्याचा
आनंदच वेगळा----आनंदच वेगळा

टीपः- मी वयाच्या साठाव्या वर्षी कविता लिहिण्यास सुरुवात केली. सर्व्वंनी माझी टिंगल केली होती तेंव्हा. पहिल्या चार ओळीस हा संदर्भ आहे.

निशिकांत देशपांडे मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail-- nishides1944#yahoo.com