भूतकाळाच्या धुक्यातुन
आठवण डोकावते
बालपण माझे तुझे, मज
दूर मागे खेचते
बाहुला अन् बाहुलीचा
खेळ आपण खेळला
आजही ध्यानात आहे
रंगलेला सोहळा
वाढदिवसाला दहाव्या
फूल देताना तुला
तू मला गोळ्या दिल्या अन्
हात हलके दाबला
प्रेम नक्की काय असते
माहिती नव्हते तरी
भेटल्या नजरेस नजरा
टाळुनी नानापरी
मार्ग झाले वेगळे अन्
रंगले मी सासरी
वाटते आठवून सारे
संपल्या श्रावणसरी
फेसबुकवर मी अचानक
आज तुजला पाहिले
तू कवी झालास हेही
मी लगेचच जाणले
वाचली कविता तुझी अन्
श्वासही रेंगाळला
शब्दरूपी मोगर्याने
देहही गंधाळला
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
No comments:
Post a Comment