सुरू जाहले वेड लागावयाला---( वृत्त--भुजंगप्रयात )

तिचे चित्र रेखाटता कुंचल्याने
सुरू जाहले वेड लागावयाला
वजा जाहलो मीच माझ्यातुनी अन्
अता शुन्य दिसतोय मी आरशाला

तिच्या फक्त एका कटाक्षात माझे
कसे विश्व बंदिस्त निमिषात झाले?
अशी वाढली चलबिचल का मनाची?
युगाचे कुठे स्थैर्य हरवून गेले?
कुठे ती? कुठे मी? तरी लागलो का?
दुराव्यात जवळीक शोधावयाला
तिचे चित्र रेखाटता कुंचल्याने
सुरू जाहले वेड लागावयाला

असा ना कुणी पहिला, मान ज्याची
तिला पाहण्याला न वळली कधीही
असो पोरसवदा तथा वृध्द कोणी
खुमारी रुपाची न घटली कधीही
कुणी उर्वशी, मेनका ती असावी
असे लागले पैज मारावयाला
तिचे चित्र रेखाटता कुंचल्याने
सुरू जाहले वेड लागावयाला

तिच्या चेहर्‍याचा तजेला नि लाघव
हुबेहुब उतरताच कॅन्व्हासवरती
उतरली जणू पौर्णिमाही बघाया
रुपाला कशी एवढी आज भरती?
पुन्हा एकदा सज्ज व्हा कुंचल्यांनो!
नवी जान चित्रात ओतावयाला
तिचे चित्र रेखाटता कुंचल्याने
सुरू जाहले वेड लागावयाला

तिचे चित्र जेंव्हा तिला भेट केले
तिने जे दिले हास्य होते नशीले
रुजू लागली तत्क्षणी प्रीत कळले
नि सांगावया ओठ होते विलगले
कपारीत, अलवार ओल्या क्षणांना
उबारा सखे लागलो द्यावयाला
तिचे चित्र रेखाटता कुंचल्याने
सुरू जाहले वेड लागावयाला


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

सोहळे आम्ही बघावे

पाखरांनी ऊंच आकाशी उडावे
कौतुकाने सोहळे आम्ही बघावे

विश्व क्षितिजापारचे त्यांचे असूदे
गाठण्या ते, या क्षणी त्यांना निघूदे
ध्येयमार्गी प्रेम अडसर ना बनावे
कौतुकाने सोहळे आम्ही बघावे

सुरकुत्यांच्या आड दु:खे झाकलेली
आसवेही खोल हृदयी गोठलेली
चेहर्‍यावर हास्य लटके गोंदवावे
कौतुकाने सोहळे आम्ही बघावे

झाड पानांचे, फुलांचे कंच हिरवे
जाहले निष्पर्ण, वठले वयपरत्वे
एकट्याने ऊन वार्‍याशी लढावे
कौतुकाने सोहळे आम्ही बघावे

नाळ तुम्हीही कधीची तोडलेली
आठवा कळ पालकांनी सोसलेली
दैव देते भूतकाळातिल पुरावे
कौतुकाने सोहळे आम्ही बघावे

नामस्मरणी वेळ आली गुंतण्याची
जोडलेले पाश सारे तोडण्याची
अन्यथा छळतील पिल्लांचे दुरावे
कौतुकाने सोहळे आम्ही बघावे

संपण्याची आर्त स्वप्ने पाहताना
अन् मुलांशी रोज स्वप्नी बोलताना
मस्त जगलो, अंत समयी का रडावे?
कौतुकाने सोहळे आम्ही बघावे


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

कंच हिरवी तोरणे

कंच हिरवी तोरणे (आजच तयार झालेली कविता----स्पर्धेत माझा विनम्र सहभाग)

पुत्र झाला! संपल्याने प्राक्तनाचे घोरणे
बांधली होती घराला कंच हिरवी तोरणे

साकडे  देवास होते त्या घराने घातले
पाच कन्यांनाच पोटी आमुच्या का धाडले?
न्याय करण्याची तर्‍हा अन् काय देवा धोरणे?
बांधली होती घराला कंच हिरवी तोरणे

लाभता वंशास दीपक ठेंगणे आकाशही
वळचणीला सर्व ज्योती ना खबर कोणासही
आदिमाया, आदिशक्ती बेगडांची वेष्टने
बांधली होती घराला कंच हिरवी तोरणे

फेडण्या नवसास गेले माय यल्लम्मा जिथे
पाच गेल्या चार आल्या, पाचवी चरणी तिथे
हाव पोराची कुणाला, दु:ख कोणा भोगणे?
बांधली होती घराला कंच हिरवी तोरणे

माय मोठ्याला कडेवर, पोर छोटी चालते
रांधते मुलगी घरी आम्हा न कांही वाटते
का असे बधिरत्व आले? सांग ना संवेदने!
बांधली होती घराला कंच हिरवी तोरणे

आजची स्त्री सज्ज आहे चौकटी तोडावया
लांब पल्ल्याची लढाई, संकटे झेलावया
दाखवुन देइल जगाला, जाणते हिसकावणे

निशिकां देशपांडे

देईन मी प्रतिसाद सखये

डाव खेळू जीवनी नाबाद सखये
साद दे, देईन मी प्रतिसाद सखये

आवसेला पौर्णिमा सजवीत जाऊ
पाहिजे ते भाग्यही घडवीत जाऊ
का धरावा कुंडलीचा नाद सखये?
साद दे, देईन मी प्रतिसाद सखये

मान्य! खडतर मार्ग आहे जीवनाचा
पाकळ्यांचा तर कधी काट्याकुट्यांचा
चालताना अनुभवू उन्माद सखये
साद दे, देईन मी प्रतिसाद सखये

हात तू आश्वस्त दे हातात चढण्या
ऊंच ध्येयांच्या सखे प्रेमात पडण्या
तारकांशी ये करू संवाद सखये
साद दे, देईन मी प्रतिसाद सखये

व्यक्त होण्याची तर्‍हा आपापली पण
काय हृदयी? पुस्तके ना छापली पण
भावनांचा मी तुझ्या अनुवाद सखये
साद दे, देईन मी प्रतिसाद सखये

तू जिथे जाशी तिथे श्रावण बरसतो
एकटा भेगाळलेला मी भटकतो
मी कधी केली कुठे फिर्याद सखये?
साद दे, देईन मी प्रतिसाद सखये

नेहमी हे चालते, तू फुंकरावे
अन् मनी हुरळून मीही अंकुरावे
जाहलेला मी जरी बरबाद सखये
साद दे, देईन मी प्रतिसाद सखये


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail---nishides1944@yahoo.com

माझ्यासवे जरासा

परकेच भोवताली
ठेऊ कसा भरवसा?
मी बोलतोय हल्ली
माझ्यासवे जरासा

शोधीत माणसांना
फिरण्यात जन्म गेला
असल्यामुळे पशूंनी
 मी पूर्ण घेरलेला
साधा मनुष्य दिसता
वाटे हवाहवासा
मी बोलतोय हल्ली
माझ्यासवे जरासा

जाता मुले विदेशी
सुविधा घरात आल्या
परिचय जुना असोनी
भिंती अबोल झाल्या
शापास या भयानक
उ:शाप ना दिलासा
मी बोलतोय हल्ली
माझ्यासवे जरासा

आलोय एकटा अन्
जाणार एकटा मी
ना थोरला कुणाचा
आहे न धाकटा मी
नाही कुणीच, माझा
ऐकावया उसासा
मी बोलतोय हल्ली
माझ्यासवे जरासा

देईन गारद्याला
मज मारण्या सुपारी
सुकल्यात पार माझ्या
हृदयातल्या कपारी
झालाय जीव आता
माझा मला नकोसा
मी बोलतोय हल्ली
माझ्यासवे जरासा

केली कधी शिकायत?
तू सांग चक्रपाणी
सुखदु:ख भोगताना
मी गायलीत गाणी
मैफिल सरेल केंव्हा
कर एवढा खुलासा
मी बोलतोय हल्ली
माझ्यासवे जरासा


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

वाटते संजीवनी

दाह विरहाचा जसा जोपासला आहे मनी
जीवनाला वेदनाही वाटते संजीवनी

नागमोडी वाट दुर्गम एकटा मी चालतो
संगती नसता सखी, माझ्यासवे मी बोलतो
हा चिरंतन काच माझा, मी मिरवतो  कोंदणी
जीवनाला वेदनाही वाटते संजीवनी

एक जाता दु:ख दुसरे भोगतो नानापरी
पण तरी हसतोय सखये! फक्त या आशेवरी
कोळशातुन  वाट जाते , शोधण्याला हिरकणी
जीवनाला वेदनाही वाटते संजीवनी

सत्त्य हे ध्यानात आले चाळताना डायरी
तू नसायाचेच होते दु:ख हर पानावरी
अन्य दु:खांची कुठे आता करू मी नोंदणी?
जीवनाला वेदनाही वाटते संजीवनी

भोवती आवाज सखये! पैंजणांचा ऐकला
अन् कवडसा एक अंधारी दिसाया लागला
स्वागताला मीच करतो तोरणांची बांधणी
जीवनाला वेदनाही वाटते संजीवनी

प्राक्तनी आहे तसे जगण्यात असतो अर्थ का?
वागणे सोडून चौकट, वाटते तुज व्यर्थ का?
हस्तरेषांची करू या चल नव्याने मांडणी
जीवनाला वेदनाही वाटते संजीवनी

एकमेकाविन अधूरे केवढे! दोघे तरी
का असा आहे दुरावा? प्रश्न सलतो अंतरी
मी तुझे आकाश अन् हो तूच माझी चांदणी
जीवनाला वेदनाही वाटते संजीवनी


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com