मोत्यांना माळेत ओवलेले

 

दोघे मिळुनी चार करांनी वेचवेचलेले

आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

गोड अनुभुती अनुभवली मी घरात येताना

उंबरठ्यावर माप सांडले शैशव सरताना

गलबलले मी, आई बाबा दूर रहिलेले

 आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

तारुण्याचा, प्रणयरसाचा काळ सुरू झाला

ऋतू संपला तरी घरातिल वसंत ना सरला

फुले मिळाली, धुंद गंधही, क्षण मोहरलेले

आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

वेलीवरती फुले उमलली, अंगणात दरवळ

किलबिल चिवचिव मनी नांदते मनभावन हिरवळ

दिवा मिळाला, ज्योत तेवली, घर सुखावलेले

 आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

खाचा खळग्यांनी भरलेली वाट चालले मी

कष्ट करोनी थकले पण ना कधी बोलले मी

वादळ आले, जया पाहिले कपात विरलेले

आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

वळून बघता मागे सारे समाधान दिसते

शांत मनाने जीवना तुझ्या कविता मी लिहिते

गणगुणते मी कधी कुणाचे गीत भावलेले

आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३