पाचोळा

पाचोळ्याचे ध्येय कधीही त्याला ठाउक नसते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

फरपट त्याची चालू होते वाळुन गळल्यावरती

ना उरतो इतिहास कालचा, भविष्य नसते हाती

काय कारणे जगावयाचे? उत्तर कधी न मिळते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

सुखावणारा हिरवाईचा रंगही मला होता

मंद हवेने सळसळण्याचा छंद पाळला होता

दिली सावली किती, कुणाला उगाच का आठवते?

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

पिकल्या पानांच्या देठाला हिरवेपण का असते?

कवी कल्पना वाचत ऐकत सुकले मन मोहरते

अजरामर लावणी ऐकता क्षणेक मन शिरशिरते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

आज इथे तर उद्या कुठे? हे मलाच ठाउक नाही

असण्या नसण्यामधले अंतर उरले घाउक नाही

आज संपला, वाट उद्याची का बघतो? ना कळते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

थोडे अपुले, थोडे परके, फक्त आपुले कोणी

त्यांच्यासाठी लिहिली आहे छोटी आत्म कहाणी

वाचत कोणी खळखळ हसते, तर कोणी ओघळते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३