वहात गेलो

 

दोन किनारे सीमा असुनी

त्यात खुशीने रहात गेलो

खळखळणार्‍या निर्झरासवे

बेफिकिरीने वहात गेलो

खाचा खळग्यातुनी काढला

मार्ग नेहमी आयुष्याचा

एकेरी ही वाट चालतो

प्रश्नच नव्हता परतायाचा

संकटातही ना डगमगता

पुढे पुढे मी निवांत गेलो

खळखळणार्‍या निर्झरासवे

बेफिकिरीने वहात गेलो

काय बघाया मागे होते?

गतकाळाची फक्त लक्तरे

बालपणीही तशीच रखरख

समोर दिसती जुनी दप्तरे

दु:खालाही आठवताना

मनी सदा हिंदोळत गेलो

खळखळणार्‍या निर्झरासवे

बेफिकिरीने वहात गेलो

लेखाजोखा आयुष्याचा

गर्वगीत हे माझे आहे

इतिहासाच्या पानावरती

मी लिहिले ते ताजे आहे

नवीन व्याख्या आनंदाची

माझ्यासाठी करीत गेलो

खळखळणार्‍या निर्झरासवे

बेफिकिरीने वहात गेलो

नसेन मी श्रीमंत, यशस्वी

आजही जरी लोकार्थाने

सुख चैनीच्या सुगीत जगलो

कलंदरासम सर्वार्थाने

अश्वमेध गरिबीचा केला

सातत्याने जिंकत गेलो

खळखळणार्‍या निर्झरासवे

बेफिकिरीने वहात गेलो

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३

पाचोळा

पाचोळ्याचे ध्येय कधीही त्याला ठाउक नसते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

फरपट त्याची चालू होते वाळुन गळल्यावरती

ना उरतो इतिहास कालचा, भविष्य नसते हाती

काय कारणे जगावयाचे? उत्तर कधी न मिळते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

सुखावणारा हिरवाईचा रंगही मला होता

मंद हवेने सळसळण्याचा छंद पाळला होता

दिली सावली किती, कुणाला उगाच का आठवते?

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

पिकल्या पानांच्या देठाला हिरवेपण का असते?

कवी कल्पना वाचत ऐकत सुकले मन मोहरते

अजरामर लावणी ऐकता क्षणेक मन शिरशिरते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

आज इथे तर उद्या कुठे? हे मलाच ठाउक नाही

असण्या नसण्यामधले अंतर उरले घाउक नाही

आज संपला, वाट उद्याची का बघतो? ना कळते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

थोडे अपुले, थोडे परके, फक्त आपुले कोणी

त्यांच्यासाठी लिहिली आहे छोटी आत्म कहाणी

वाचत कोणी खळखळ हसते, तर कोणी ओघळते

वारा वाहे त्याच दिशेने पुढे जायचे असते

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३

 

झाली मूक सतार

 झाली मूक सतार

जोश आटला, चढाव सरला

उरला फक्त उतार

साथ दिली ती, दिडदिडणारी

 झाली मूक सतार

तिला सतारच म्हणायचो मी

छेडत होती तार

तिच्या काकणांचे किणकिणणे

निनादती झंकार

गुरफटलो मी तिच्यात इतका!

दुसरी नको गिटार

साथ दिली ती, दिडदिडणारी

झाली मूक सतार

क्षितिजावरती जगावयाचा

तिने छंद लावला

ती असताना सोबत, मजला

कातळही भावला

तिच्या संगती अनुभवायचा

सदैव श्रावणधार

साथ दिली ती, दिडदिडणारी

झाली मूक सतार

वयोपरत्वे सांज जाहली

जरी मळभ दाटले

हार मानली कधीच नाही

दूर तया सारले

मनात आहे, गळ्यात नाही

बागेश्री, मल्हार

साथ दिली ती, दिडदिडणारी

झाली मूक सतार

मूक जाहली तरी आमुचे

संभाषण चालते

मनात जे जे येते ती ते 

नजरेने बोलते

अपूर्ण जे राहिले, कराया

घेऊ जन्म दुबार

साथ दिली ती, दिडदिडणारी

झाली मूक सतार

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३

मोत्यांना माळेत ओवलेले

 

दोघे मिळुनी चार करांनी वेचवेचलेले

आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

गोड अनुभुती अनुभवली मी घरात येताना

उंबरठ्यावर माप सांडले शैशव सरताना

गलबलले मी, आई बाबा दूर रहिलेले

 आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

तारुण्याचा, प्रणयरसाचा काळ सुरू झाला

ऋतू संपला तरी घरातिल वसंत ना सरला

फुले मिळाली, धुंद गंधही, क्षण मोहरलेले

आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

वेलीवरती फुले उमलली, अंगणात दरवळ

किलबिल चिवचिव मनी नांदते मनभावन हिरवळ

दिवा मिळाला, ज्योत तेवली, घर सुखावलेले

 आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

खाचा खळग्यांनी भरलेली वाट चालले मी

कष्ट करोनी थकले पण ना कधी बोलले मी

वादळ आले, जया पाहिले कपात विरलेले

आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

वळून बघता मागे सारे समाधान दिसते

शांत मनाने जीवना तुझ्या कविता मी लिहिते

गणगुणते मी कधी कुणाचे गीत भावलेले

आठवणींच्या मोत्यांना माळेत ओवलेले 

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३

तरी पालवी फुटून येते

 

झाड तोडले  तरी पालवी फुटून येते

मानवास देवाची करणी दिसून येते

चिरंजीव "चांगले" निर्मिले जगात सार्‍या

अनिष्ट मारी प्रसंग येता उगाच फेर्‍या

संकट असते इष्टापत्ती कळून येते

मानवास देवाची करणी दिसून येते

पानगळीतच गिरगिरणारे पान गळावे

नवपर्णांना फुटण्यासाठी खोड मिळावे

ईश योजना वसंतातली फुलून येते

मानवास देवाची करणी दिसून येते

उमलायाचे काट्यांमध्ये असून प्राक्तन

गंध देतसे जगास अपुला सारे जीवन

मुग्ध कळीही फुलावयाला हसून येते

मानवास देवाची करणी दिसून येते

वसुंधरेचे रूप गोजिरे वरून बघती

कैक तारका धरतीवरती तुटून पडती

निसर्गात हरवता कसे मोहरून येते

मानवास देवाची करणी दिसून येते

शब्द फुलांची माळ अर्पितो तुजला देवा

सरस्वतीची घडो सर्वदा अशीच सेवा

कविता झरझर झरणीमधुनी झरून येते

 मानवास देवाची करणी दिसून येते

निशिकांत देशपांडे, पुणे.

मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३