मस्त शिकवले हास्यक्लबाने

सदैव आधी विव्हळत होतो
दु:ख, उसासे आठवल्याने
कारण नसतानाही हसणे
मस्त शिकवले हास्यक्लबाने

जिची नेहमी वाट बघावी
अशीच असते सकाळ अमुची
हास्यासोबत प्राणायाम अन्
सवय लागली व्यायामाची
लुप्त जाहल्या अनेक व्याधी
हसण्याने अन् हासवण्याने
कारण नसतानाही हसणे
मस्त शिकवले हास्यक्लबाने

मनोवेदना व्यक्त कराया
किती आपुले सभोवताली!
सारे माझे, मी सार्‍यांचा
हीच वाटते खरी खुशाली
रेशिम गाठीतली कैद ही
रंग खुलवते सातत्याने
कारण नसतानाही हसणे
मस्त शिकवले हास्यक्लबाने

हास्यपंचमीचा हा उत्सव
बारा महिने करू साजरा
आयुष्याचा अंतिम क्षणही
जरी बोचरा, करू गोजिरा
सांज सकाळी हसू एवढे!
पळून जावे नैराश्याने
कारण नसतानाही हसणे
मस्त शिकवले हास्यक्लबाने

सुमन सोबती विठ्ठल असता
वातावरणी सदैव दरवळ
या वयातही अमाप दिसते
अंतःकरणी त्यांच्या हिरवळ
पावन झालो सदस्य आम्ही
केवळ त्यांच्या गुरुमंत्राने
कारण नसतानाही हसणे
मस्त शिकवले हास्यक्लबाने


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

हास्य पताका खांद्यावरती

निसर्ग हिरवा, कुशीत शिरण्या
विसरुन सारी नाती गोती
उत्साहाने सर्व निघाले
हास्य पताका खांद्यावरती

युगा मागुनी युगे संपली
तरी हिमालय एकएकटा
निर्विकार, ना त्याला भाऊ
त्याहुन मोठा आणि धाकटा
सारे आपण शिकऊ त्याला
हसावयाच्या रीती भाती
उत्साहाने सर्व निघाले
हास्य पताका खांद्यावरती

धर्म संस्कृती विभिन्न जपती
वेगवेगळ्या विभिन्न भाषा
पण सर्वांच्या मनी नांदते
मुक्तपणे हसण्याची आशा
रोज रोज हसण्याने तुमच्या
तोंडावरती फुलेल कांती
उत्साहाने सर्व निघाले
हास्य पताका खांद्यावरती

सुरकुत्यातही चेहर्‍यावरच्या
हास्य पेरले, परिवाराने
आनंदाच्या कुंभावरती
हक्क सांगतो आधिकाराने
वाढदिसाला किती आपुले!
केक कापण्या हातावरती
उत्साहाने सर्व निघाले
हास्य पताका खांद्यावरती

ब्रीद घेतले हसायचे अन्
हसवायाचे सर्व जगाला
हो हो हा हा महामंत्र हा
दिक्षा देऊ आम जनाला
नकोय औषध, नकोत गोळ्या
रुजवायाची हीच संस्कृती
उत्साहाने सर्व निघाले
हास्य पताका खांद्यावरती


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

पूर्वा दिसते काजळलेली

आयुष्याची सांज भासते भकासलेली
पहाटेस का पूर्वा दिसते काजळलेली?

सुरकुत्यांसही यक्ष प्रश्न हा मावळतीला
खरेच का अंधार सोबती इथून पुढती?
झगमगणारे जीवन ज्याचे जगून झाले
त्यास हवीशी मिणमिणणारी आता पणती
कालपरत्वे सर्व बदलले, आणि तुतारी
मुकी जाहली उन्मादाने वाजवलेली
पहाटेस का पूर्वा दिसते काजळलेली?

आयुष्याच्या या वळणावर यत्न करोनी
आठववणींच्या खोल सागरी डुंबायाचे
क्रूर असूदे वर्तमान पण, जगता जगता
गतकालाचे तरंग पाहत हरवायाचे
भयाण शांती आज असूदे, विसरलात का?
जुनी कालची जीवनशैली वादळलेली
पहाटेस का पूर्वा दिसते काजळलेली?

खरे आहे की आयुष्याची मैफिल आता
अंतिम वळणाकडे चालली गात भैरवी
वेदनेसही हसावयाला शिकवायाचे
सूर लाउनी गात मखमली गीत शैशवी
संकटरूपी परवान्यांनी विझवलीच तर
शमा नेहमीसाठी नसते मालवलेली
पहाटेस का पूर्वा दिसते काजळलेली?

डोळे मिटुनी शांत शांत मी विचार करतो
सभोवताली कुणी नसूदे, दु:ख कशाला?
सारे माझे, मी सार्‍यांचा, निळे चांदणे
हिरवळ, दरवळ, वसंतही माझ्याच उशाला
जुने वस्त्र त्यागून जन्म मी नवा घेउनी
अधीर बघण्या जुनी कुडी ही पालवलेली
पहाटेस का पूर्वा दिसते काजळलेली?


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३