धाव धावली

---( पुण्यात विद्यापीठ सिग्नलवर पाहिलेले दृष्य बघून सुचलेली कविता.)

चौरस्त्यावर सिग्नल बघुनी
ब्रेक लावता कार थांबली
गरीब मुलगी भीक मागण्या
कार दिशेने धाव धावली

हात पसरुनी करी याचना
तिचा चेहरा केविलवाणा
पेलत होती भार कटीवर
बाळ चिमुकला गोजिरवाणा
हिरवा सिग्नल, गाडी निघता
नैराश्याने खूप ग्रासली
गरीब मुलगी भीक मागण्या
कार दिशेने धाव धावली

लाल पुन्हा यावयास सिग्नल
वाट पाहणे तिच्या प्राक्तनी
इक्का-दुक्का शंभरातुनी
भीक टाकतो, अशी कहाणी
तिच्या जीवनी रख रख होती
कधी न दिसली गार सावली
गरीब मुलगी भीक मागण्या
कार दिशेने धाव धावली

तिला पाहुनी बर्‍याच वेळा
कुतुहल माझे जागे झाले
आपुलकीने विचारल्यावर
उदास डोळे भरून आले
बोलावी ती म्हणून हाती
पन्नासाची नोट ठेवली
गरीब मुलगी भीक मागण्या
कार दिशेने धाव धावली

"माय बाप ना ठाव साहिबा
बाळपणी मज कुणी पळवले
जशी लागले बोलू चालू
भीक मागण्या भाग पाडले
खरे सांगते बालवयातच
जगावयाची भूक संपली
गरीब मुलगी भीक मागण्या
कार दिशेने धाव धावली

बाळ सोबती असलेलाही
चोरीचा हा माल असावा
वर्तमान ना भविष्य त्याला
परंतु नाक्की "काल"असावा
दया जागवुन भीक मिळावी
शक्कल नामी कुणी शोधली?
गरीब मुलगी भीक मागण्या
कार दिशेने धाव धावली

संध्याकाळी जेवण देउन
मालक सारे पैसे नेतो
किती दरारा त्याचा सांगू!
जो तो येथे गप्प बैसतो"
मनातली कवितेत उतरली
सिग्नलवरची म्लान सानुली
गरीब मुलगी भीक मागण्या
कार दिशेने धाव धावली


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३