दोन वास्तविक एक काल्पनिक
रेषांनी का त्रिकोण होतो ?
संशय वेलींच्या विळख्यांनी
श्वास जीवनाचा गुदमरतो
उजाड ज्याचे विश्व नेहमी
सभोवताली ज्याच्या कातळ
सुप्त जागते मनात आशा
शोधायाची थोडी हिरवळ
या शोधाची झिंग एवढी!
लडखडतानाही धुमारतो
संशय वेलींच्या विळख्यांनी
श्वास जीवनाचा गुदमरतो
प्रतारणा केलेली नाही
पदोपदी का सिध्द करावे ?
पछाडल्या संशय भूताचे
पाश गळ्याने किती सहावे ?
व्यक्त कराया भाव मनीचे
माझ्या कानी मी कुजबुजतो
संशय वेलींच्या विळख्यांनी
श्वास जीवनाचा गुदमरतो
संशय तिमिरासमोर इतके
प्रेम असे का फिके पडावे?
अजरामर प्रेमाला घरघर
जरी लागली, आत रडावे
यत्न करोनी ताल पकडता
हाय प्राक्तना! सूर हरवतो
संशय वेलींच्या विळख्यांनी
श्वास जीवनाचा गुदमरतो
देवळात मी डोळे मिटुनी
काय असे मागितले होते?
माफक आशा, खुशीखुशीने
जगू, तिला सांगितले होते
होतो कोठे? कुठे पोंचलो?
हाच प्रश्न मी मलाच पुसतो
संशय वेलींच्या विळख्यांनी
श्वास जीवनाचा गुदमरतो
चक्रव्युहाच्या आत जीवाची
चालू आहे तडफड आता
श्वास लागले मंद व्हावया
शेवटची ही पडझड आता
मरावयाच्या अधीच आत्म्या!
आत्मपिंड मी तुला भरवतो
संशय वेलींच्या विळख्यांनी
श्वास जीवनाचा गुदमरतो
निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail---nishides1944@yahoo.com
No comments:
Post a Comment