माळ गुंफली

तू दिलीस त्या लेखणीतुनी कविता झरली
तुझ्या भोवती शब्दफुलांची माळ गुंफली

दुष्काळी हृदयात ओलसर कपार झाली
मऊ मुलायम मोरपिसासम  दुपार झाली
सहवासाने सखे स्पंदने किती वाढली!
तुझ्या भोवती शब्दफुलांची माळ गुंफली

जाहलीस तू सकाळ माझी, सांज प्रहरही
उरली नाही मलाच माझी जरा खबरही
भरकटणार्‍या मनास माझ्या चैन लाभली
तुझ्या भोवती शब्दफुलांची माळ गुंफली

तुझ्या सोबती बघेन आता वसंत मीही
मळभ संपले स्वच्छ जाहल्या दहा दिशाही
क्षितिजावरती नांदायाची आस उमलली
तुझ्या भोवती शब्दफुलांची माळ गुंफली

एक फुलांच्या गजर्‍याची तर उणीव होती!
तीच वाटली चूक केवढी भरीव होती!
त्राग्यामधुनी लोभसवाणी सखी भेटली
तुझ्या भोवती शब्दफुलांची माळ गुंफली

भेट जाहली जरी उशीरा खंत न त्याची
कसर मागची भरून आहे काढायाची
आयुष्याची पहाट नवखी सुरू जाहली
तुझ्या भोवती शब्दफुलांची माळ गुंफली

तुझ्याचसाठी अक्षर अक्षर कवितेमधले
माझ्यावरती जरा लिहावे जसे ठरवले
हाय प्राक्तना! कशी नेमकी शाई सरली?
तुझ्या भोवती शब्दफुलांची माळ गुंफली


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com