तुला वजा करताना

"सर्वे सर्वा मीच" समजुनी
प्रपंच चालवताना
शुन्य अपेक्षित उत्तर नव्हते
तुला वजा करताना

फक्त सुरांनी वा तालांनी
मैफिल रंगत नसते
एक दुज्याला पूरक असणे
जास्त प्रभावी असते
बळ एकाचे, पंख दुज्याचे
हवे उंच उडताना
शुन्य अपेक्षित उत्तर नव्हते
तुला वजा करताना

दु:ख सांगता गझलेमधुनी
श्रोते टाळ्या पिटती
हाच विरोधाभास दावते
आपुल्यातली प्रीती
ओठांवरचे हास्य, पाहती
डोळे ओघळताना
शुन्य अपेक्षित उत्तर नव्हते
तुला वजा करताना

स्वप्नांच्याही पुढे जगावे
जिद्द मनी धगधगती
क्षितिजालाही टाकुन मागे
धावत होतो पुढती
उसंत नव्हती एक क्षणाची
झपाटून जगताना
शुन्य अपेक्षित उत्तर नव्हते
तुला वजा करताना

फोल्डर अपुल्या सुखदु:खाचे
एकच आपण बनवू
आयुष्याच्या हार्डडिस्कवर
सेव्ह करोनी ठेवू
पासवर्ड का हवा मनाला?
आठव साठवताना
शुन्य अपेक्षित उत्तर नव्हते
तुला वजा करताना

प्रभातकिरणे, संध्याछाया
स्वागत ग्रिष्माचेही
जे जे वाढुन समोर आले
अपुल्या दोघांचेही
ओठांवरचे  हास्य जपावे
पडताना, उठताना
शुन्य अपेक्षित उत्तर नव्हते
तुला वजा करताना


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र.९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

वसंतातली हिरवळ सरली

तू गेल्याने वसंतातली हिरवळ सरली
उदासीनता आयुष्याला पुरून उरली

नाते होते चंद्र, चांदण्या, नभांगणाशी
डेरेदाखल सुखे जाहली कैक उशाशी
आठवणींच्या वावरण्याने चैन हरवली
उदासीनता आयुष्याला पुरून उरली

अर्ध्यामध्ये हात कुणी का सोडुन गेले?
बघता बघता ओले मन भेगाळुन गेले
कोरडवाहू जीवनात आसवे बरसली
उदासीनता आयुष्याला पुरून उरली

वस्ती माझी असून परकी परकी वाटे
जाताना तू पेरलेस का आठव काटे
प्रकाशवाटा नव्या शोधल्या, एक न दिसली
उदासीनता आयुष्याला पुरून उरली

आयुष्याच्या जिथे मैफिली धुंद रंगल्या
त्याच घराच्या भिंती आता धुरकटलेल्या
झपाटलेली वास्तू तुजविन भकास बनली
उदासीनता आयुष्याला पुरून उरली

कशी जीवना खेळलीस रे विचित्र खेळी !
प्याल्यासंगे नाते जुळले वेळअवेळी
सिगारेटच्या धुरात सारी स्वप्ने विरली
उदासीनता आयुष्याला पुरून उरली

व्याख्या प्रेमाची मी नवखी करतो आहे
एक भावना अशी जिच्यावर मरतो आहे
भळभळणारी जरी वेदना, मनी बहरली
उदासीनता आयुष्याला पुरून उरली


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

दूर परदेशी उडाली

निसवलेले पीक असता
पाखरे भरपूर आली
अन् सुगी होता पिलावळ
दूर परदेशी उडाली

घेत हिंदोळे, नभाला
घातली होती गवसणी
जीवनाच्या त्या क्षणांना
मानायचो मी पर्वणी
सात सागर पार केले
मिरवावया तेजोमशाली
अन् सुगी होता पिलावळ
दूर परदेशी उडाली

विदेशी गेल्या मुलांनी
सोडला अंधार मागे
त्यात दिसती उसवलेले
रेशमाचे कैक धागे
पोत विरला, लक्तरांची
जळमटे उरली महाली
अन् सुगी होता पिलावळ
दूर परदेशी उडाली

काल महिमा! वयपरत्वे
राज्य आले सुरकुत्यांचे
टाळतो ठरवून आम्ही
तोंड बघणे आरशाचे
आजही जी साथ देते
ती कधी होती रुपाली
अन् सुगी होता पिलावळ
दूर परदेशी उडाली

येत असतो फोन जेंव्हा
क्षेम पुसती काळजीने
थाप आम्ही मारतो की
राहतो, जगतो सुखाने
जी घरी ना नांदते ती
कळवतो त्यांना खुशाली
अन् सुगी होता पिलावळ
दूर परदेशी उडाली

भुरळले परदेशच्या का
लेकरे भौतिक सुखाला?
परतण्याचे नाव नाही
काळजी वाटे मनाला
का तया झाल्या नकोशा
ऊब देणार्‍या दुशाली?
अन् सुगी होता पिलावळ
दूर परदेशी उडाली


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

त्यात रस्ता भुयाराचा

किती ही रात्र काळोखी?
त्यात रस्ता भुयाराचा
कसा अंधार रे केला!
जीवना तू उजेडाचा

कवडसाही न आठवतो
कधी मी पाहिला आहे
ज्योत अंधारते ज्याची
दिवा तो लाविला आहे
जिथे स्फुल्लिंगही नाही
प्रश्न नसतो उठावाचा
कसा अंधार रे केला!
जीवना तू उजेडाचा

मान्य मी ही निवडलेली
वाट आहे जगायाची
असो खाचा नि खळग्यांची
जिद्द पायी कमालीची
जाहलो सांजवेळेला
प्रवासी मी उताराचा
कसा अंधार रे केला!
जीवना तू उजेडाचा

बँक आहे उघडलेली
वेगळी गांजल्यांसाठी
शुन्य रकमेतही खाते
उघडते रंजल्यांसाठी
काल वठवून आलो मी
चेक माझ्या उसास्यांचा
कसा अंधार रे केला!
जीवना तू उजेडाचा

तसा निर्ढावलो आहे
सदा काट्यात जगल्याने
स्वप्न माझे पुरे होते
फक्त क्षण एक फुलल्याने
काच का आज सोसावा?
उद्या निर्माल्य होण्याचा
कसा अंधार रे केला!
जीवना तू उजेडाचा

मोजली ना कधी दु:खे
गाळले ना कधी अश्रू
मंदिरी अंत समयी का
हात मागावया पसरू?
घेतलेला वसा खडतर
बंडखोरी करायाचा
कसा अंधार रे केला!
जीवना तू उजेडाचा


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail---nishides1944@yahoo.com