तत्व एवढे पाळत असतो

आयुष्याचे कडू कारले
साखरेत मी घोळत असतो
जे मिळते ते गोड मानणे
तत्व एवढे पाळत असतो

प्रसन्न वदने प्रसन्न होसी
असे ऐकले त्याच क्षणाला
स्वार्थ गुंतला तुझ्यात अंबे
ओढ लागली तुझी मनाला
तुझा उदो अन् रोज जोगवा
पोट जाळण्या मागत असतो
जे मिळते ते गोड मानणे
तत्व एवढे पाळत असतो

वांझोटे मन तरी कशाने
प्रसव वेदना सुरू जाहल्या?
हवे हवे ते घडावयाच्या
मनात उर्मी उठू लागल्या
नकोच मृगजळ, नको निराशा
स्वप्नी रमणे टाळत असतो
जे मिळते ते गोड मानणे
तत्व एवढे पाळत असतो

वयस्क आहे वृक्ष तरी पण
अंतरात तो वठला नाही
शुष्क काळ हा, दूर पाखरे
तरी कधी तो रडला नाही
वसंत येता नटण्यासाठी
पिकली पाने गाळत असतो
जे मिळते ते गोड मानणे
तत्व एवढे पाळत असतो

निर्जन आहे विश्व केवढे !
आसपास ना वस्ती दिसते
खिन्न व्हावया वेळ कुणाला?
मनात सळसळ मस्ती असते
कधी एकटा जगलो नाही
आठवणींशी खेळत असतो
जे मिळते ते गोड मानणे
तत्व एवढे पाळत असतो

देवच जाणे शब्दफुलांचा
सडा अंगणी कोण शिंपितो ?
कविता लिहिण्या, फुले वेचुनी
सांज सकाळी शब्द गुंफितो
वैषम्याचे मेघ दाटता
कविता, गझला चाळत असतो
जे मिळते ते गोड मानणे
तत्व एवढे पाळत असतो


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com