एवढे प्रेम का सुकले?

भंगल्या माझ्या मनाची
पांगली चौफेर शकले
रुजायाच्या अधी माझे
एवढे  प्रेम का सुकले?

सुगंधाची जिथे ये जा
तिथे गेलो कधी आपण?
जरी फुलपाखरासम मी
फुलांचे ना कधी दर्शन
कुंडल्या आपुल्या जुळल्या
तरी सौख्यास का मुकले?
रुजायाच्या अधी माझे
एवढे  प्रेम का सुकले?

तुला जर जायचे होते
तसे सांगून जावे ना!
किती प्रस्ताव केले मी
तुला तडजोड भावेना
प्रश्न हा गौण तर होता
कोण कोणापुढे झुकले
रुजायाच्या अधी माझे
एवढे प्रेम का  सुकले?

मनाच्या हिरवळीचा का
असा इतिहास पुसलेला?
नि पाचोळा विरानीचा
मना व्यापून उरलेला
दु:ख नगदीत घेण्याला
सुखांना स्वस्त मी विकले
रुजायाच्या अधी माझे
एवढे प्रेम का  सुकले?

वाकता कबरीवरी तो
सोबती ती बया असते
कोण म्हणते कि पुरल्यावर
जाळणेही शक्य नसते
वेदनांचे दाह विरही
भार मी पेलुनी थकले
रुजायाच्या अधी माझे
एवढे प्रेम का  सुकले?

कशी ही लक्तरे झाली?
जिवाची, जीवनाचीही
नसे कांही बघायाला
जरा मागे न पुढतीही
अधांतर वर्तमानी मी
जगाया प्रेतवत शिकले
रुजायाच्या अधी माझे
एवढे प्रेम का  सुकले?


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com