भळभळणार्या आठवणींना
तुझ्या रुजवले होते
तळहातीचा फोड जपावा
तसेच जपले होते
ना बुजणार्या जखमांचे का
दाह अचानक सरले?
एक घाव तू दिल्या क्षणाला
दु:ख जुनेरे विरले
वेदनेतही जगण्यासाठी
हास्य फुलवले होते
तळहातीचा फोड जपावा
तसेच जपले होते
क्ष किरणाने घे तू फोटो
माझ्या ह्रदय, मनाचा
तुला न दुसरे दिसेल कोणी
तुझाच वावर साचा
बंद मनाचे दार फक्त मी
तुला उघडले होते
तळहातीचा फोड जपावा
तसेच जपले होते
वसंत गेला दूर जाउदे
मला न कौतुक त्याचे
ग्रिष्म असोनी सदाफुलीने
असते फुलावयाचे
विणून स्वप्ने मनाप्रमाणे
विश्व सजवले होते
तळहातीचा फोड जपावा
तसेच जपले होते
मावळतीला आज एकटा
तरी उदासी नसते
वस्त्र जुने पण आठवणींची
किनार शोभुन दिसते
उगवतीस, मध्यान्ही अगणित
रंग उधळले होते
तळहातीचा फोड जपावा
तसेच जपले होते
प्रवास माझ्या कवितांचाही
तुझ्या भोवती फिरला
परीघ तुझिया अस्तित्वाचा
मला पुरोनी उरला
कुंचल्यातुनी इंद्रधनूचे
रंग उतरले होते
तळहातीचा फोड जपावा
तसेच जपले होते
निशिकांत देशपांडे. मो. क्र.९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com
