Friday, February 21, 2014

श्रीकृष्णाची बाधा


कान्हाच्या रंगात रंगली
हरवून गेली राधा
तगमग होते पण आवडते
श्रीकृष्णाची बाधा

एक कटाक्षाने कृष्णाच्या
ओझे हलके होते
नजरेतुन तो जरा हरवता
घळघळ पाणी  गळते
खट्याळ, कपटी सर्वांना पण
राधेशी तो साधा
तगमग होते पण आवडते
श्रीकृष्णाची बाधा

असोत सोळा सहस्त्र नारी
तिला काळजी नाही
ती त्याची अन् तिचाच तोही
मन देते तिज ग्वाही
राधा बघते सदैव ह्रदयी
आनंदाच्या कंदा
तगमग होते पण आवडते
श्रीकृष्णाची बाधा

विषयासक्ती कधीच नव्हते
लक्षण त्या प्रेमाचे
सोज्वळ, निर्मळ नाते होते
राधा श्रीरंगाचे
समर्पणाला कधीच नव्हती
राधेच्या मर्यादा
तगमग होते पण आवडते
श्रीकृष्णाची बाधा

मीपण सारे गळून गेले
अता न ती "ती" उरली
भक्तिरसाने सचैल भिजुनी
सख्यात राधा विरली
तुझी लाडकी, शोध अंतरी
तझ्याच तू गोविंदा
तगमग होते पण आवडते
श्रीकृष्णाची बाधा


निशिकांत देशपांडे.मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

श्वासांचे गुदमरणे सरले


झुरणे झाले, मरणे झाले
दुसर्‍यांकरिता जगणे झाले
ऊंच भरारी नभी घे मना
श्वासांचे गुदमरणे सरले

रिमझिम रिमझिम सुखे बरसता
श्रावणात मन भिजता भिजता
दु:खाचे ठसठसणे झाले
श्वासांचे गुदमरणे सरले

उदास माझे सदैव गाणे
अन् गीतांचे शब्द विराणे
तुझ्यामुळे भळभळणे सरले
श्वासांचे गुदमरणे सरले

खणखणीत मी चलनी नाणे
पंख पसरले नवजोमाने
उडेन मी, गुरफटणे झाले
श्वासांचे गुदमरणे सरले

चालणार मी ध्येय ठरवुनी
आपण आपली वाट निवडुनी
परावलंबी असणे सरले
श्वासांचे गुदमरणे सरले


निशिकांत देशपांडे. मो. क्र.९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com



Sunday, February 16, 2014

गीत मखमली लिहावयाला



मनात माझ्या तुझी आठवण
जशी लागली रुजावयाला
गुंफत असतो शब्द फुलांना
गीत मखमली लिहावयाला

गझल असो वा असो रुबाई
अथवा कविता वृत्तामधली
तुझ्या वावराविना कधीही
मनाजोगती नाही सजली
चारोळ्या अन् मुक्तछंदही
रंग लागले भरावयाला
गुंफत असतो शब्द फुलांना
गीत मखमली लिहावयाला

तू असताना कवितेमध्ये
हवे कशाला चंद्र सितारे?
उर्मी येता लिहावयाची
प्रतिभेला फिटतात धुमारे
लागतेस तू सहजासहजी
लेखणीतुनी झरावयाला
गुंफत असतो शब्द फुलांना
गीत मखमली लिहावयाला

व्हॅलेंटाइन आला गेला
कधी? मला हे कळले नाही
डंका का लैला मजनुंचा?
एक दिवस हे पटले नाही
तुझ्यासोबती स्वप्न गुलाबी
रोज लागलो बघावयाला
गुंफत असतो शब्द फुलांना
गीत मखमली लिहावयाला

तू हसल्याने मोती गळती
किती, कसे अन् कुठे साठवू?
मधाळ बघणे लोभसवाणे
क्षणोक्षणी मी किती आठवू?
विश्वामित्रा तुझी समस्या
मला लागली छळावयाला
गुंफत असतो शब्द फुलांना
गीत मखमली लिहावयाला

बारा महिने ऋतू असावा
तुझियासंगे हसावयाचा
जीवन व्हावे वसंत उत्सव
प्रेम भावना फुलावयाचा
उरले सुरले पुढील जन्मी
भेटू आपण लुटावयाला
गुंफत असतो शब्द फुलांना
गीत मखमली लिहावयाला


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

Tuesday, February 11, 2014

ओठी उरली एक विरानी


रियाज केला, सूर लावला
गुणगुणावया तुझीच गाणी
माझ्यापासुन मीच हरवलो
ओठी उरली एक विरानी

बसंत, मल्हाराच्या होत्या
कधी छेडल्या सुरेल ताना
आर्त स्वरांची अता भैरवी
गातो बैठक संपवताना
मैफिल सरली, रंग उडाले
प्रीत अशी का उदासवाणी
माझ्यापासुन मीच हरवलो
ओठी उरली एक विरानी

जीवन माझे पूर्ण व्यापले
कधी? सखे तू मला न कळले
दुय्यम झालो कलाकार मी
दु:ख मनाला तरी न शिवले
धुंद पारवा खुशीत घुमतो
तुझ्या भोवती भान हरवुनी
माझ्यापासुन मीच हरवलो
ओठी उरली एक विरानी

ठीक जाहले, सदैव धरती
आकाशाची मैत्री असते
कुरबुर झाली जरा  कधी तर
क्षितिजाचे अस्तित्व संपते
अपुल्यामधले प्रेम असू दे
जसे झर्‍याचे झुळझुळ पाणी
माझ्यापासुन मीच हरवलो
ओठी उरली एक विरानी

शमा तेवते, विझते तेंव्हा
तिचे केवढे कौतुक नुसते !
पण परवाना जळून मरतो
दुर्लक्षित ती घटना असते
काळाच्या ओघात हरवली
परवान्यांची कैक घराणी
माझ्यापासुन मीच हरवलो
ओठी उरली एक विरानी

आयुष्याच्या सायंकाळी
आठवणींना चाळत असतो
गतकाळाच्या पडद्यामागे
चार  आसवे गाळत असतो
जरी डायरी माझी होती
तुझाच वावर पानोपानी
माझ्यापासुन मीच हरवलो
ओठी उरली एक विरानी


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com

Wednesday, February 5, 2014

एका प्रशांत समयी


अशाच एका प्रशांत समयी
आठवणींचे झुंड भेटले
गतआयुष्यी हरवुन जाता
आजक्षणीचे मळभ संपले  

सागर लहरी बघता बघता
उंच मनोरे बांधत होतो
असे करू या, तसे करू या
दोघेही हिंदोळत होतो
सूर मारता तळात दिसले
आठवणींचे कैक शिंपले
गतआयुष्यी हरवुन जाता
आजक्षणीचे मळभ संपले

दाट धुक्याच्या आड हरवला
समृद्धीचा काळ आपुला
प्रभात किरणे कुठे न दिसती
सूर्य असा हा कुठे झोपला?
पहाटच्या पूर्वेस कुणी हे
अंधाराचे रंग फासले?
गतआयुष्यी हरवुन जाता
आजक्षणीचे मळभ संपले

वर्तमान हा असा कफल्लक
दिवाळखोरी अस्तित्वाची
श्वास घ्यावया जीवन जगतो
तऱ्हा कशी ही आयुष्याची?
भविष्य कसले? उतरण येता
चढावयाचे स्वप्न भंगले
गतआयुष्यी हरवुन जाता
आजक्षणीचे मळभ संपले

शाप असो वरदान असो हे
जगावयाचा प्रघात आहे
एल्गाराची, विद्रोहाची
उर्मी माझ्या मनात आहे
लढावयाचे भाव जीवना !
भणंगाचिया मनी नांदले
गतआयुष्यी हरवुन जाता
आजक्षणीचे मळभ संपले


निशिकांत देशपांडे.मो. क्र.९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com