अशाश्वताच्या झोक्यावरती
हिंदोळावे, हरकत नाही
आपण सारे जीवन जगतो
मृत्यू जोवर फिरकत नाही
बालपणीचा अखंड निर्झर
मनी आजही झुळझुळतो मी
आई, बाबा, नाव कागदी
पर्व संपले हळहळतो मी
जरी जाहलो मोठा! पण का
बाल्यावस्था विसरत नाही?
आपण सारे जीवन जगतो
मृत्यू जोवर फिरकत नाही
तरुणाईच्या काळी असते
सदैव मस्तीचीच त्सुनामी
सभोवताली हिरवळ, श्रावण
लवून देतो प्रभो सलामी
जीवन जगणे, म्हणून येथे
कधी वाटली कसरत नाही
आपण सारे जीवन जगतो
मृत्यू जोवर फिरकत नाही
जन्मायाच्या वेळी देतो
तिकिट सोबती परतायाचे
पण त्या वरती तिथीच नसते
कधी नेमके निघावयाचे
उद्या काय? ठाऊक नसोनी
मनी जराही दहशत नाही
आपण सारे जीवन जगतो
मृत्यू जोवर फिरकत नाही
सायंकाळी आयुष्याच्या
प्लॅटफॉर्मवर बसलो आहे
केंव्हा येते गाडी बघण्या
अनेकदा मी उठलो आहे
किती वेदना शेवटच्या या?
काळ सरकता सरकत नाही
आपण सारे जीवन जगतो
मृत्यू जोवर फिरकत नाही
निशिकांत देशपांडे, पुणे.
मो. क्र. ९८९०७ ९९०२३
No comments:
Post a Comment