मनी शुन्य मोठे मला भासलो मी ( वृत्त--भुजंग प्रयात )

माझ्या पत्नीची परवाच एक शस्त्रक्रिया झाली. तिला शस्त्रक्रिया गृहात नेले आणि मी बाहेर एकटाच-सर्वार्थाने- विमनस्कपणे बसलो. त्यावेळी मनात आलेल्या विचारांच्या वादळातून जन्म घेतलेली रचना:-

वजावट तिची एक क्षणही रुचेना
किती एकटा या क्षणी जाहलो मी!
करू मुल्यमापन स्वतःचे ठरवता
मनी शुन्य मोठे मला भासलो मी

चलत् चित्रपट लागला का दिसाया
अचानक असा मस्त जगल्या क्षणांचा?
सदा गंध धुंदीत गंधाळल्याने
कधी त्रास झाला न कुठल्या व्रणांचा
तरी आज का वाटते या मनाला?
कपारीत ओल्या जणू वाळलो मी
करू मुल्यमापन स्वतःचे ठरवता
मनी शुन्य मोठे मला भासलो मी

तुझ्या गैरहजरीत का एकदम हे
थवे आज येती जुन्या आठवांचे?
असे रात्र काळी जरी संकटांची
तरी रिमझमे चांदणे पौर्णिमेचे
असो ग्रिष्म, पतझड, तुझ्या संगतीने
नभी श्रावणाच्या किती चिंबलो मी!
करू मुल्यमापन स्वतःचे ठरवता
मनी शुन्य मोठे मला भासलो मी

जगायास उर्मी सखीने दिली पण
क्षणाचीच मरगळ किती ही भयानक?
जिथे नांदली प्रीत बहरून तेथे
उदासीस थारा मिळाला अचानक
उसास्यांस माझ्या कसे थांबवावे?
समस्येत गुंतून भांबावलो मी
करू मुल्यमापन स्वतःचे ठरवता
मनी शुन्य मोठे मला भासलो मी

कसा एकटे एक क्षण राहण्याच्या
परिक्षेत सपशेल नापास झालो?
जरी अपयशाशी अशी भेट झाली
तरी हास्य ओठी, यशालाच भ्यालो
सखे, ऑपरेशन यशस्वी उरकले
तसा जीव भांड्यात, आनंदलो मी
करू मुल्यमापन स्वतःचे ठरवता
मनी शुन्य मोठे मला भासलो मी

चला सुरकत्यांनो तुम्हाला हसाया
किती छान कारण, हवेसे मिळाले!
बघोनी सदा काळजी चेहर्‍यावर
तुझे दर्पणा! त्राण होते गळाले
पुन्हा रंग भरण्या नव्या कुंचल्याने
तुझी साथ मिळताच सरसावलो मी
करू मुल्यमापन स्वतःचे ठरवता
मनी शुन्य मोठे मला भासलो मी


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३