प्रणयगीत ती लिहू लाहली

नांदत असता वसंत दारी
तुझी पैंजणे जशी वाजली
दु:ख वर्णिले ज्या कलमेने
प्रणयगीत ती लिहू लागली

आयुष्याच्या कॅन्व्हासावर
अंधाराचा रंग सांडला
फक्त हारणे माझ्या पदरी
कसा जीवना! खेळ मांडला?
ती आल्याने नभात काळ्या
शुक्रतारका दिसू लागली
दु:ख वर्णिले ज्या कलमेने
प्रणयगीत ती लिहू लागली

शब्द आपुले सूर आपुले
मैफिलीत या रंग भरावा
आळवताना सुरेल ताना
वेगळेपणा कुठे नुरावा
मिळून मिसळुन जगावयाची
आस नव्याने रुजू लागली
दु:ख वर्णिले ज्या कलमेने
प्रणयगीत ती लिहू लागली

तुझ्या सोबती रिमझिम आली
कैक दिसांनी बरसुन गेली
गंधित गंधित ओली माती
मनास हळव्या स्पर्शुन गेली
असून काटे निवडुंगावर
फुले लालसर फुलू लागली
दु:ख वर्णिले ज्या कलमेने
प्रणयगीत ती लिहू लागली

तू असताना वादळातही
मंद मंदशी ज्योत तेवते
अशक्य वाटे ते ते सारे
मनासारखे घडू लागते
वठलेल्या वृक्षास अचानक
पुन्हा पालवी फुटू लागली
दु:ख वर्णिले ज्या कलमेने
प्रणयगीत ती लिहू लागली

इतिहासाचे पान फाडुनी
निश्चय केला जगावयाचा
विश्वासाचे पंख लावुनी
यत्न करू या उडावयाचा
काळवंडल्या क्षितिजावरती
केशर लाली खुलू लागली
दु:ख वर्णिले ज्या कलमेने
प्रणयगीत ती लिहू लागली


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com