डोळ्यांमधुनी थेंब बरसले

धूळ झटकली नाही कोणी
फोटोचेही श्वास अडकले
श्राध्दादिवशी आत्म्याच्याही
डोळ्यांमधुनी थेंब बरसले

श्राध्द कशाचे? संधी होती
सगे सोयरे भेटायाची
गप्पा, टप्पा कधी मस्करी
असेच कांही करावयाची
मूड पाहुनी, भटजींनीही
विधी दहा मिनिटात उरकले
श्राध्दादिवशी आत्म्याच्याही
डोळ्यांमधुनी थेंब बरसले

मला सदगती नकोच होती
घराभोवती घुटमळतो मी
मेल्यावरही घरात कोणी
बिमार पडता तळमळतो मी
ज्यांच्यासाठी जगलो मेलो
तेच मला का आज विसरले?
श्राध्दादिवशी आत्म्याच्याही
डोळ्यांमधुनी थेंब बरसले

खोली माझी अन् पत्नीची
बंद ठेवल्याने अंधारी
प्रेमामध्ये अंध उभयता
धृतराष्ट्राची ती गांधारी
आठवणींचे लख्ख चांदणे
काळोख्या अंतरी झिरपले
श्राध्दादिवशी आत्म्याच्याही
डोळ्यांमधुनी थेंब बरसले

भिंतीवरच्या खिळ्यासही पण
भार असावा माझा झाला
एकेदिवशी वरून पडलो
जरा हवेचा झोका आला
चित्र फेकले कचर्‍यामध्ये
भिंग फ्रेमचे जसे तडकले
श्राध्दादिवशी आत्म्याच्याही
डोळ्यांमधुनी थेंब बरसले

स्मृतीभ्रंश कर देवा माझा
नकोत आठव नको वेदना
सहन कराया शक्ती नुरली
मको कुणाची मला सांत्वना
हिशोब सारा व्यर्थ वाटतो
काय हरवले? काय गवसले?
श्राध्दादिवशी आत्म्याच्याही
डोळ्यांमधुनी थेंब बरसले


निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com