शब्दफुलांना वेचवेचले
भाव मनीचे गुंफायाला
या कवितांनो, अन् गझलांनो
वयस्क दु:खे लिहावयाला
झुळझुळणारी माझी कविता
सुरकुत्यात का अडकुन बसते?
आठवणींच्या दलदलीत ती
प्रचंड गुदमर सोसत असते
शैशव, यौवन थडग्यामधले
शब्द लागती खणावयाला
या कवितांनो, अन् गझलांनो
वयस्क दु:खे लिहावयाला
बडबडगीते अता संपली
विरान घरट्यावरती लिहितो
श्रावणातल्या कविता सोडुन
कलमेमधुनी मी ओघळतो
ओठावरचे हास्य कालचे
आज लागले रडावयाला
या कवितांनो, अन् गझलांनो
वयस्क दु:खे लिहावयाला
आयुष्याची दिशा बदलली
पुढे काय? हे मला कळेना
साथ सोडली प्रत्त्येकाने
हात धराया कुणी मिळेना
गूढ प्रदेशी अशी कशी ही
वाट लागली वळावयाला?
या कवितांनो, अन् गझलांनो
वयस्क दु:खे लिहावयाला
सहवासाने या जगातले
भलेबुरे सारे आवडते
म्हणून माझ्या सायंकाळी
दु:ख, सुखांच्या छटा खुलवते
आयुष्याच्या कलेवरावर
प्रेम लागले जडावयाला
या कवितांनो, अन् गझलांनो
वयस्क दु:खे लिहावयाला
प्रवास करताना शेवटचा
कधीच नसते बांधाबांधी
दु:ख कशाला मावळण्याचे?
नवजन्माची असते नांदी
उत्साहाचे, उन्मेषाचे
गीत लागले सुचावयाला
या कवितांनो, अन् गझलांनो
वयस्क दु:खे लिहावयाला
निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com